Wyróżnia się[edytuj | edytuj kod]

• prasy zwijające (inaczej belujące czyli prasy belujące) - formujące materiał w zwijki kształtu walca. Prasowany materiał jest podbierany za pomocą podbieracza do środka prasy gdzie w komorze prasowania gumowe pasy, stałe wałki, lub kombinacja wałków i łańcuchów zwijają w bele w kształcie walca. Kiedy bela osiągnie pożądaną wielkość i stopień zgniotu, jest owijana sznurkiem lub siatką. Tył prasy jest otwierany i bela jest wyrzucana. Bele z siana lub słomy są już gotowe w tym procesie, lecz zielonka musi być owinięta specjalną folią rozciągliwą która zapewnia hermetyczne zamknięciezakiszanej zielonki. Zmiennokomorowa prasa formuje bele o średnicy od 1,2 do 1,8 m i szerokości 1,5 m. Balot waży od 0,2 do 1,0 t, w zależności od rozmiaru oraz zebranego materiału. Jej zaletą jest to, że zbierany materiał jest ubijany od samego początku procesu zwijania.
• prasy kostkujące - Wyróżnia się prasy wytwarzające kostki do załadunku ręcznego (o masie do około 10 kg) i do załadunku mechanicznego (do 200 kg). Aby uformować kostkę, siano jest podnoszone z pokosu za pomocą palców podbieracza. Następnie materiał jest transportowany za pomocą ślimaka i odpychacza do komory, w której ruch posuwisty tłoka i noża powoduje jego zgniecenie i ocięcie. Osiągnięcie przez kostkę odpowiedniej wielkości uruchamia mechanizm wiążący. Tak sprasowana kostka jest wyrzucana na ziemię lub transportowana za pomocą specjalnej drabinki na przyczepę transportową.

Prasy stacjonarne (stacyjne) pracowały głównie z młocarniami. Słoma po opuszczeniu młocarni trafiała do prasy, gdzie była formowana w wiązki. Początkowe konstrukcje jedynie prasowały słomę, ale nie wiązały jej w wiązki. Wiązanie było wykonywane ręcznie przez obsługę prasy, w trakcie rozwoju dodano do pras aparaty wiążące słomę.